07 augustus 2005

Frietjes van de frituur …
Shit van de buur …


Sinds vorig weekend zijn we met man en macht begonnen aan het uitgraven van de funderingen. Niet met een gemotoriseerde kraan, neen, zoals de fransen zeggen: “A la main”.

We hebben een kleine moeilijkheid : het rioolnetwerk.
De riolering is het totaal van kleine buizen, putten, pompen en duikers dat nodig is om afvalwater naar de grote buis te brengen. Naast een hoofdriool in het midden van de straat, ligt er overal nog een drainageleiding onder de woning. Deze is aangebracht door de bouwer van de woning. Bij ons heeft die brave man het lumineuze idee gekregen om de leiding van de twee huizen onder onze lap grond te laten lopen en ons op te zadelen met een erfdienstbaarheid voor alle sh… van de buren.

Heel voorzichtig zijn we met drie begonnen aan het bloot leggen van het lapje grond en aan het opsporen van de leidingen. Er loopt zeker één rioolleiding en één afwateringsleiding onder onze voeten.
De afwaterleiding is onmiddellijk gevonden. Voor de rioolleiding hebben we toch een dag moeten zoeken.

Na voldoende zwoegen en zweten hebben we de andere leiding gevonden. Ze kruist dwars het funderingskanaal dat we aan het graven zijn. Heel behoedzaam hebben we langs de rioolbuis gegraven en na anderhalve meter hebben we kunnen constateren dat ze uit onze graaflijn verdwijnt. Oef … !

Vanaf nu konden we sneller en heviger doorwerken want de rioolbuis loopt toch naast onze funderingen.

Om ons aan te moedigen is Lena ’s middags lekker een warme hap gaan halen. De jongste broer, tweede in rij en een rakker van net over de 40, en ik zijn blijven doorwerken en blijven de oprit openkappen.
We werkten op ons eigen ritmisch systeem : los kappen, wegtrekken, opscheppen.
Kap … roetsj … chrr … Kap … roetsj … chrrr … Kap … roetsj … chrrr … Kap … KRR …

KRR ?
“Albert ?”
“Ja”
“ KRR ? ”
“ Ja … KRR ! … Oesj … Probleemke ?”

Heel behoedzaam hebben we alle grond onder de hak blootgelegd. We vonden een tweede buis diagonaal op de rioolbuis. Gelukkig kwam ze niet vanuit het huis maar ergens richting van de vrijstaande garage. Het was dus niks meer dan een afwateringsbuis. En vanaf nu wel een gebroken afwateringsbuis …
En dan nog een verstopte afwateringsbuis, maar gelukkig toch geen riool. Nu ja volgens ons …

De rioleringen worden gereinigd, geïnspecteerd en waar nodig hersteld. De eerste reiniging en inspectie vindt direct plaats na de bouw van het riool. Daarna wordt een riool regelmatig geïnspecteerd. Knelpunten worden één tot twee keer per jaar gereinigd. Ik denk dat alle vorige bewoners van ons huisje nooit aan knelpunten gedacht hebben. We hebben dus met een stokje de vuile plastic uit de buis gehaald.

Lena kwam de hoek om met de blijde boodschap: “ hei jongens, ik heb frietjes … frietjes van de frituur” toen ineens een vloed van menselijke nalatenschappen achter de plastic opdook en als een open riool onder onze neus passeerde.
Frietjes van de frituur … ? Neen, neen … Shit van de buur …
We hadden toch een verkeerde buis geraakt.

Vanaf de helft van de negentiende eeuw maakte men in België veel gebruik van het zogenaamde wisseltonnensysteem. Bij dit systeem deed men zijn behoefte boven een beerton. Deze werd eens in de zoveel tijd omgewisseld voor een schone ton. De volle tonnen werden opgehaald door zogenaamde beerwagens. Er hoefden geen ondergrondse riolen aangelegd te worden en daarom was dit systeem een stuk goedkoper dan de WC. Het besmettingsgevaar en de stankoverlast werden verminderd. Waarom kon dit bij ons niet zo zijn ?

Geen opmerkingen: